Bas Beeldbuis Beschouwing - Cornelia Parker

Door de beperkte tijd die ik heb, kan ik minder vaak naar musea of exposities dan ik zou willen. Juist ’s avonds of even tussendoor als één van mijn kids op bed ligt heb ik tijd om wat kunst op te slurpen. Ik kijk dan ook praktisch alles wat er op het gebied van kunstdocumentaires of reportages gemaakt wordt. Gemakkelijk tot me te nemen in de beschikbare tijd die er is. Om dat wat ik kijk nog meer daadwerkelijk tot me door te laten dringen en eigen te maken ga ik zo af en toe een reportage of documentaire bespreken. Het zijn vaak quotes of beelden die herkenning oproepen of nieuwe horizonnen openen.

Dit keer bespreek ik een item van Kunstuur over een maker die mij inspireert namelijk Cornelia Parker (klik op naam voor het item). Cornelia Parker geboren op 14 juli 1956 is vooral bekend van haar installaties en sculpturen. Cornelia Parker weet als geen ander de tips toe te passen uit mijn blog ‘Jezelf in de weg zitten als maker’. Ze maakt werk wat eenvoudig oogt, verzamelt veel en durft te stelen.

In Nederland is haar werk niet zo bekend, wellicht ken je haar van haar controversiële fontein de ‘Woeste Leeuwen’ in Workum. Deze fontein die de nodige weerstand opriep van de Friezen maakte zij voor het project 11 Fountains naar aanleiding van Leeuwarden als culturele hoofdstad. Ik kom zelf jaarlijks in Workum, omdat mijn schoonouders er dichtbij een huisje hebben. Mijn kids vinden de fontein helemaal leuk omdat ze er heerlijk kunnen spelen. Over dit project 11 Fountains en de keuzes van Cornelia Parker is ook een interessante docu gemaakt. Het geeft goed de dynamiek weer tussen iets bedenken vanaf een tekentafel en vervolgens het werkelijkheid maken. De tekentafel blijkt dat toch vaak een stuk geduldiger. Misschien daarover later ook nog eens blog.

Nu het item van Kunstuur. Wat mij inspireert of waarin ik mij herken:

           ‘In het maakproces zoekt het zijn eigen weg.’(4:30-5:05)

Cornelia beschrijft hoe haar wellicht meest bekende werk ‘Cold Dark Matter an exploded view’ ontstond tijdens het maakproces. In dit werk blaast ze een Engels schuurtje op en probeert vervolgens de explosie vast te leggen in een installatie. Hoewel ze van tevoren gedacht had dat het nogal een donker werk zou worden blijkt door een gloeilamp tussen al het materiaal te hangen er geweldige schaduwen te ontstaan op de muren. Hierdoor ontstaat er een mysterieus geheel, waarin de parodox van vernietiging en tevens het licht, geborgenheid van het schuurtje samenvalt. Zij spoort mij hierin aan om te vertrouwen op het maakproces en vooral ook te gaan maken en aan het werk te gaan Dan geef je het programma of het kunstwerk wat je maakt de kans zijn eigen weg te vinden.

            ‘Ik leende de Kus van Rodin.' (5:10-6:15)

Misschien wel mijn favoriete werk van Cornelia is The distance (a kiss with strings attached). Ze ‘leent’ in dit werk het klassieke beeld van Rodin, De kus. Een in mijn ogen cliche, te romatische en zoetsappig beeld van een gepassioneerde liefde, die vaak maar fracties zijn van een langdurige relatie. De doodeenvoudige interventie van een mijl aan touw rondom het beeld te wikkelen levert een ontzettend boeiend werk op. Een beeld wat dichter de essentie van liefde en een langdurige relatie weet te benaderen dan het originele werk van Rodin wat mij betreft. Je raakt vergroeit met elkaar, kan tegelijkertijd elkaar soms benauwen, hebt al een lange weg met elkaar afgelegd enz.. Cornelia past hier formidabel toe wat ik in mijn vorige blog schreef en Austin Kleon volop predikt: ‘Durf te stelen’. Cornelia doet het letterlijk. Daarnaast schuwt ze het niet om met een cliché beeld te werken, hoezo geen angst om niet origineel te zijn! Het daagt mij ook uit te stelen en juist clichés soms als startpunt of uitgangspunt te nemen.

The distance (a kiss with strings attached) - Cornelia Parker

        ‘Het was een vrij eenzame jeugd, ik trok mij liever terug in mijn fantasiewereld. Misschien houd ik daarom zo van kunst en vrijheid.’ (6:30-7:-04)

Nog niet eerder had ik mijn eigen fascinatie voor kunst en verlangen naar vrij zijn op die manier verstaan, maar Cornelia liet mij door deze uitspraak met nieuwe ogen naar mijzelf kijken. Mijn vader overleed toen ik kind was. Ik voelde mij daardoor ook vaak anders. Doordat ik een verdriet kende wat ikzelf en leeftijdsgenootjes (gelukkig) totaal nog niet begrepen. Daarnaast wilde ik mijn directe dierbaren er niet mee belasten. Het was daarmee vrij eenzaam opgroeien en zo trok ik mijzelf ook met regelmaat terug in mijn fantasiewereld. De wereld waarin ik oplaadde. Misschien is het daarom ook wel dat ik hetzelf nog steeds zo graag opzoek. Tof hoe een maker je met andere ogen naar jezelf kan laten kijken.

        ‘Werk voorleggen aan docenten daardoor naar Beeldhouwen.’ (08.00 – 09.00)

Cornelia heeft een prettige bescheidenheid die mij enorm aanspreekt. Ze wil blijven leren, is ambitieus zonder pretentieus te zijn en durft anderen op te zoeken om zelf beter te worden. Zo waren het docenten die haar op het goede spoor brachten voor haar carrière door te adviseren de overstap naar beeldhouwen te maken. Dit nadat zij haar nieuwe werk, probeersels had voorgelegd. Een les om mijn werk hoe pril soms ook te blijven delen met anderen.

        ‘Met dingen die iedereen kent wil ik iets beschrijven wat je niet kent. Iets ondoorgrondelijks.’(09.55-10.05)

Voornamelijk in wat ik maak als kunstenaar herken ik ook deze drive. Ik werk graag met alledaagse spullen of spullen die voor velen geen waarde meer hebben. En juist met die dingen door ze te bundelen of juist uit zijn context te presenteren iets nieuws te laten ontstaan. Ik maak graag werk wat op het eerste oog aanspreekt, een bepaalde schoonheid heeft en door langer kijken meer lading krijgt. Ook Cornelia zoekt dat in haar werk.

        ‘Ik verzamel van alles, ik observeer veel en maak veel foto’s. Mijn iphone is net een schetsboek.’ (12.13-12.23)

Heel herkenbaar! Er staan meer foto’s op mijn iphone van allerlei vreemde hoekjes en spullen dan mijn eigen kinderen. Soms vallen ze ineens ergens op z’n plaats in een werk of programma. Een stimulans om te blijven verzamelen.

        ‘Al mijn ideeën zijn piepklein of gigantisch (22.55-23.01)

Mijn collega’s zullen het herkennen dat mijn ideeën nogal eens erg meeslepend of groots zijn en tegelijkertijd zijn mijn ideeën soms gericht op een klein detail in een programma. Een goede maker heeft wat mij betreft oog voor het grote geheel en het klein detail.

Goed voor zover mijn Beeldbuis-Beschouwing van Kunstuur Cornelia Parker. Nu lekker zelf kijken! Klik op de link hieronder voor de uitzending. Doei!

www.avrotros.nl/kunstuur/gemist/detail/item/kunstuur-cornelia-parker-11-03-2018/